Raport Delegata Stanowego na II Konwencję Stanową Zakonu Rycerzy Kolumba w Polsce wygłoszony w dniu 21 kwietnia 2012 roku



Turno 20-22 kwietnia 2012 roku


 

Czcigodni Księża Kapelani
Zacni Bracia Rycerze

Wszystko mogę w Tym, Który mnie umacnia.
Ten wyraz zawierzenia Bożej Opatrzności towarzyszy mi od lat, a w sposób szczególny jako Rycerzowi Kolumba, któremu powierzono kierowanie Zakonem w Polsce.
Ja już wiem, że „Wszystko mogę w Tym, Który mnie umacnia”.

W Imię Boże więc - rozpoczęliśmy drugą Konwencję Stanową Rycerzy Kolumba w Polsce.
Kiedy rok temu w Częstochowie uroczyście ogłaszałem otwarcie pierwszej Konwencji Stanowej Rycerzy Kolumba w Polsce wszyscy mieliśmy świadomość uczestniczenia w tworzeniu historii.
Pragnę jeszcze raz serdecznie podziękować Braciom Rycerzom z Częstochowy, pod kierownictwem Wielkiego Rycerza Włodzimierza Łukomskiego, za perfekcyjne zorganizowanie Pierwszej Konwencji. Bóg Wam zapłać drodzy Bracia, a nasza wdzięczność pozostanie w naszych sercach. Wiem, że Komitet Organizacyjny II Konwencji korzystał z doświadczeń Rycerzy z Częstochowy, więc jestem pewien, że dzisiejsza konwencja zakończy się podobnym sukcesem.

Drodzy Bracia
Mamy za sobą pierwszy rok rozwoju rycerstwa w Polsce jako samodzielnej jurysdykcji, która posiada status Stanu, czyli ma pełne uznanie na mocy „Statutu, Konstytucji i Praw”, według których działa Zakon. Jest to ogromna odpowiedzialność, jaką wzięliśmy na siebie za siebie samych, za jedność i braterstwo całej naszej społeczności, za rozwój Zakonu i budowanie Jego dobrego imienia. Nasza odpowiedzialność dotyczy każdej
sfery, od duchowej począwszy, na formalnej i organizacyjnej skończywszy.
Pamiętamy przy tym, iż jesteśmy częścią ogólnoświatowej organizacji katolickich mężczyzn. Tworząc polską rzeczywistość Zakonu, przysparzamy dobra i chluby całemu Zakonowi Rycerzy Kolumba na świecie.
Ostatni rok był czasem tworzenia nowego, poznawania i dostosowywania do realnych polskich warunków wzorców działania, które nasi Bracia Rycerze wypracowywali przez ostatnie 130 lat w innych warunkach historycznych, geograficznych i kulturowych. Ponadto, zadanie budowania nowego musi iść w parze z utrwalaniem i doskonaleniem tego, co już zostało zrobione; tak w sferze tworzenia formalnych struktur i procedur, jak i w obszarze pracy programowej oraz rozwoju członkostwa.
Społeczność polską tworzy już ponad dwutysięczna rzesza Braci Rycerzy zorganizowanych w prawie 40 radach lokalnych. Spośród nas – rok temu, na I Konwencji – wybraliśmy, Zacni Bracia, pierwszych Funkcjonariuszy Stanowych:
Brata Pawła Czachora – Kustosza
Brata Wacława Huryna – Radcę Stanowego
Brata Witolda Zmysłowskiego – Skarbnika
Brata Andrzeja Anasiaka – Sekretarza
oraz mnie, Krzysztofa Orzechowskiego – Delegata Stanowego.
To całoroczne doświadczenie pracy w ramach rady stanowej pokazało, jak wielkim wyróżnieniem i zaszczytem była dla mnie współpraca z pozostałymi funkcjonariuszami stanowymi, którzy sumiennie poznawali i wypełniali swoje zadania. Był to dla nas wszystkich czas nauki i służby.
Na sukcesy polskiej jurysdykcji składała się też wytężona praca wielu osób, m.in. 10 Delegatów Rejonowych. Są to:
Brat Paweł Zych Rejon I
Brat Andrzej Anasiak Rejon II
Brat Andrzej Wąchocki Rejon III
Brat Krzysztof Zuba Rejon IV
Brat Witold Zmysłowski Rejon V
Brat Tomasz Wieczorek Rejon VI
Brat Dariusz Kosiński Rejon VII
Brat Tomasz Wawrzkowicz Rejon VIII
Brat Wacław Huryn Rejon IX
Brat Paweł Czachor Rejon X
Powołani zostali również dyrektorzy poszczególnych obszarów działania:
Brat Przemysław Bednarz – Dyrektor ds. Programowych
Brat Robert Pietrzak – Dyrektor ds. Członkostwa, który niestety z powodów osobistych musiał zrezygnować /aktualnie funkcję tę pełni Brat Stefan Otremba/
Brat Andrzej Stefaniuk – Dyrektor ds. Rekrutacji
Brat Leszek Kucharski – Dyrektor ds. Ceremoniałów
Brat Stanisław Dziwiński – Dyrektor ds. Kościoła, koordynator Peregrynacji
Brat Mariusz Fijałkowski – Dyrektor ds. Obrony Życia
Brat Roman Kaput – Dyrektor ds. Młodzieży
Bracia Ryszard Nosowicz, Paweł Pietrzak oraz Sławomir Wójtowicz tworzący Zespół ds. Finansowych.
Naszą codzienną pracę wspierają też dwaj Konsultanci Rady Najwyższej: Stefan Otremba i Leszek Waksmundzki, a także Wojciech Dadak i James Nadzieja z Sekcji Polskiej oraz Szymon Czyszek z Wydziału Prawnego w New Haven.
Wsparciem są dla nas zawsze pomocni i życzliwi Ron Tracz, dziś obecny wśród nas jako przedstawiciel Najwyższego Rycerza Carla Andersona, oraz Tomasz Kalisz – Delegat Rejonowy z przyjaznej nam Arizony, też obecny wśród nas.
Nieocenioną pomocą służy nam od samego początku Joseph Schultz – konsultant Najwyższego Rycerza, który ostatnio został powołany przez Najwyższego Rycerza Carla Andersona i Radę Dyrektorów na Mentora Spraw Polskich w Radzie Najwyższej.
Bardzo Wam Wszystkim, Drodzy Bracia, za Wasz bezinteresowny trud i ogromne zaangażowanie dziękuję. Niech Wam Pan Bóg wynagrodzi!
Są także wśród nas nasi Czcigodni Księża Kapelani. Towarzyszą nam przede wszystkim na naszej drodze wzrastania duchowego, ale też i dbają o nasz zintegrowany rozwój; modlą się z nami i pomagają w codziennym trudzie. Dziś pragnę Wam za to serdecznie podziękować.
Dziękuję Kapelanowi Stanowemu Jego Eminencji Księdzu Kardynałowi Franciszkowi Macharskiemu za życzliwe wsparcie naszej działalności, za otwieranie Swoim Autorytetem drzwi i serc Kapłanów w Polsce, a zwłaszcza za modlitwę i cierpienie ofiarowane w naszej intencji. Dziękując, zapewniamy jednocześnie o naszej modlitewnej pamięci.
Szczególnie serdecznie dziękuję naszemu Kapelanowi Stanowemu Pomocniczemu Księdzu Profesorowi Tomaszowi Krajowi nie tylko - choć także – za Katechezy, ale przede wszystkim za to, że zawsze jest blisko nas, że towarzyszy nam Swoją mądrością i zaangażowaniem, że zawsze możemy na Ciebie liczyć Czcigodny Księże Tomku.
Dziękuję także Księżom Kapelanom Rejonowym wspierającym naszych Delegatów Rejonowych. Są to:
Ks. Jarosław Szymczak
Ks. Stanisław Pindera
Ks. Ireneusz Borawski
Ks. Filip Krauze
Ks. Witold Kania
Ks. Dariusz Krok
Ks. Wiesław Lenartowicz
Ks. Ryszard Umański
Bóg Wam zapłać, bo naszą wdzięczność to już macie.
Słowa podziękowania kieruję ku Księżom Kapelanom naszych Rad. Wasza praca z mężczyznami – Braćmi Rycerzami oraz ich rodzinami, praca na chwałę Bożą, jest również pracą na rzecz budowania zrębów Bożego Królestwa tu, na ziemi.
My, Rycerze Kolumba, dziękujemy Każdemu z Was osobno bardzo, bardzo serdecznie.
Jako Rycerze wiemy, że naszym głównym zadaniem jest służenie Kościołowi, biskupom i księżom, w naszych lokalnych parafiach. Czynimy to na wiele różnych sposobów.

Pozwólcie Bracia, że przypomnę, co dla Rycerzy na całym świecie – w szczególności zaś dla Rycerzy w Polsce - jest najistotniejsze:
Mamy cztery zasady, które kierują naszymi działaniami. Są to: MIŁOSIERDZIE, JEDNOŚĆ, BRATERSTWO i PATRIOTYZM.
MIŁOSIERDZIE – rozumiane jako synonim słowa miłość, najważniejszy element CYWILIZACJI MIŁOŚCI, którą wspólnie staramy się budować oraz jako MIŁOSIERDZIE EWANGELIZUJĄCE, które przyciąga ludzi do Chrystusa i Kościoła. Najwyższy Rycerz w swoich przemówieniach często podkreśla, że każda rada lokalna powinna być w każdej parafii swego rodzaju centrum działalności charytatywnej. Jeżeli jakikolwiek mężczyzna chciałby podjąć jakieś dzieło miłosierdzia w swojej parafii, powinien wiedzieć, że może się zwrócić do Rycerzy Kolumba, że z nimi może on wykonać takie dzieło.
JEDNOŚĆ – Uczymy się dostrzegać siłę płynącą z JEDNOŚCI z nauczaniem Kościoła oraz siłę płynącą z JEDNOŚCI pomiędzy nami. Już doświadczyliśmy w polskich warunkach naszego Zakonu, jak bardzo JEDNOŚĆ jest nam potrzebna. Patrząc wstecz na wydarzenia zeszłego roku doskonale widać, że nie udałoby się osiągnąć tak wiele, gdyby nie jedność między nami. Dziś możemy już powoli zbierać owoce tej jedności.
BRATERSTWO – którego źródłem jest nasze BRATERSTWO w Chrystusie, a które owocuje Dobrem wracającym do nas,
I PATRIOTYZM – który wymaga od nas po prostu kochania swojej ziemskiej Ojczyzny, szanowania jej historii i teraźniejszości.
Jestem dumny z tego, że mogę dziś z całym przekonaniem stwierdzić, że Rycerze w Radach lokalnych przez Rok Bratni 2011/2012 pracowali rzetelnie, przez co Zakon w Polsce mógł się rozwijać w dobrym kierunku.
Dziękuję Wam Drodzy Bracia za to, bo prawdziwy wizerunek tworzymy tam, gdzie działamy, czyli wśród społeczności lokalnych, wśród najbliższych, wśród potrzebujących nas i potrzebujących naszej pomocy. Wśród tych, którzy dają nam szanse wzrastania i czynienia Dobra. Dobro to bowiem wraca do nas, zmieniając nasze serca i dodając nam sił do czynienia więcej.
Drodzy Bracia
Świadectwo naszego zaangażowania w czynienie DOBRA jest tym, co współczesnemu człowiekowi jest często bardziej potrzebne niż nauki i teoria. Potrzeba bowiem, zwłaszcza w obecnym czasie, prawdziwego ŚWIADECTWA, że można żyć Ewangelią.
Nasze bezinteresowne czyny są cegiełką w budowli, jaką jest CYWILIZACJA MIŁOŚCI. Są one dowodem na to, że w dzisiejszych czasach, tu i teraz, można - a nawet trzeba – kierować się w prawdziwym, realnym, współczesnym życiu zasadami Bożymi. Wiara jest bowiem – jak pięknie powiedziano na IX Zjeździe Gnieźnieńskim – sprawą głęboko
osobistą, ale nie jest sprawą prywatną, co w naszej Ojczyźnie przez wiele lat próbowano nam wmawiać. I nawet czasami skutecznie. Musimy więc - poprzez nasze świadectwo życia w zgodzie z Ewangelią – wrócić do źródeł, do życia w prawdzie, do życia na co dzień nauką Chrystusa, zgodnie z zasadami naszej wiary. Zaczynając od siebie zmieniajmy świat na lepszy!
Bo jak nas uczył Błogosławiony Jan Paweł II:
Jeden człowiek nie jest w stanie rozwiązać wszystkich problemów tego świata, ale każdy człowiek, poprzez swoje działania miłosierdzia, przyczynia się do budowy lepszego życia.
Nasze rycerskie, wspólnotowe działanie staje się odpowiedzią na potrzebę budowania lepszego świata, budowania cywilizacji miłości. Aby tak się działo, nasze materialne i organizacyjne czyny muszą iść w parze z naszym rozwojem duchowym, muszą być zakorzenione w naszej wierze i osobistej relacji z Panem Bogiem.
W ten sposób jako Rycerze Kolumba możemy w widoczny sposób włączyć się w wysiłek Kościoła powszechnego, aby prowadzić Nową Ewangelizację. Świadectwo naszej wiary wprowadzanej w czyn w parafii i lokalnej społeczności to jeden z najlepszych sposobów, w jaki możemy wspierać nasz Kościół. Kościół, który przecież tak bardzo dziś potrzebuje świadków wiary.

Drodzy Bracia
Zanim opowiem o naszych konkretnych dokonaniach w tym roku, podam kilka najważniejszych liczb.
Jest nas w tej chwili w Polsce – dane na dzień dzisiejszy - 2 152 Rycerzy.
Pracujemy w 39 radach lokalnych. Jesteśmy już w 19 diecezjach.
Na podstawie złożonych przez Rady Lokalne sprawozdań Rycerze w Polsce w Roku Bratnim 2011/2012 przepracowali społecznie ponad 27 300 godzin oraz przekazali pomoc charytatywną w wysokości 128 500 USD / tzn. ponad 385 tys. zł/. Oznacza to, że łączna wartość naszej działalności - w ramach podejmowanych dzieł - to kwota ponad 620 tys. zł. Możemy i powinniśmy być z tego dumni.
Co więc konkretnie zrobiliśmy w tym Roku Bratnim? Zacznijmy od działań o charakterze ogólno-stanowym.
1. Peregrynacja
W Polsce trwa – zorganizowana przez Rycerzy Kolumba - peregrynacja Obrazu Matki Bożej z Guadalupe, która wpisuje się w ogólnoświatową pielgrzymkę Maryi w Jej Cudownym Wizerunku. Ten obraz Matki Bożej polscy Rycerze otrzymali na 129-tej Najwyższej Konwencji, która w 2011 roku odbywała się w Denver.
Peregrynacja obejmuje swoim zasięgiem wszystkie Rady Lokalne Rycerzy Kolumba w Polsce i rozpoczęła się dnia 8 października 2011 roku, od Rady nr 14004 w Radomiu. Do dnia 31 marca 2012 r. Matka Boża z Guadalupe nawiedziła już 17 rad lokalnych.
Nawiedzenie w danej radzie miało miejsce w jednej lub w kilku parafiach - czasem nawet w kilku miejscowościach - tam, gdzie żyją i działają Rycerze Kolumba. W każdym miejscu nawiedzenia Obraz był witany z ogromną radością i wzruszeniem. W większości parafii wierni bardzo licznie gromadzili się przed wizerunkiem Matki Bożej na wspólnej modlitwie i Mszach Świętych. Wszędzie, na całym szlaku pielgrzymim, Księża Kapelani wraz z Delegatami Rejonowymi oraz swoimi Radami przygotowywali autorskie programy uroczystości peregrynacji, w realizację których – oprócz Rycerzy Kolumba i ich Rodzin - często włączano wszystkie wspólnoty działające przy parafiach. We wszystkich miejscach nawiedzanych zadbano o piękną oprawę uroczystości powitania, pobytu oraz pożegnania Obrazu. Z Ludźmierza np. Msze Święte na powitanie i pożegnanie Obrazu przekazywane były poprzez internetową TV Podhale.
Peregrynacja obrazu Matki Bożej z Guadalupe ma na celu przede wszystkim głoszenie Orędzia Życia, ponieważ Maryja jest także Obrończynią i Patronką Życia Poczętego. We wszystkich nawiedzanych parafiach jest to mocno akcentowane. Odprawiane są Msze Święte i odmawiane są modlitwy w intencji dzieci nienarodzonych, w intencji rodzin, a zwłaszcza w intencji kobiet w stanie błogosławionym. Wraz z peregrynacją organizowane są dni modlitw w obronie życia, w czasie których składane są ślubowania Obrony Życia /dotychczas złożono ich ponad 1600/ oraz deklaracje Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Ślubowania miały miejsca także podczas Mszy Świętych bez składania stosownych deklaracji.
Należy zwrócić uwagę na ogromne zaangażowanie w przygotowywanie uroczystości nawiedzenia w swoich radach i parafiach księży kapelanów i proboszczów. Byli to m.in. ks. Wiesław Lenartowicz, ks. Gabriel Marciniak, ks. Robert Szewczyk , ks. Zbigniew Wiatrak, ks. Janusz Kosior, ks. Marek Leśniak, ks. Andrzej Tupek, ks. Andrzej Wołpiuk, ks. Witold Kania, ks. Krzysztof Anczok, ks. Witold Januś oraz - pomimo choroby - ks. Tadeusz Juchas i zastępujący go ks. Knapczyk, a także wielu innych kapelanów i księży. Dodatkowo szczególne słowa uznania i podziękowania przekazuję ks. Lenartowiczowi za wszechstronne zaangażowanie się w logistykę peregrynacji.
Szacuje się, że dotychczas w uroczystościach związanych z peregrynacją Obrazu Matki Bożej z Guadalupe wzięło udział ponad 150 tysięcy wiernych.
Jest pośród nas Brat Stanisław Dziwiński, Krajowy Koordynator Peregrynacji, któremu w tym momencie podziękujmy za Jego dotychczasowy trud i ogromne oddanie temu przedsięwzięciu.
2. Relikwie Błogosławionego Jana Pawła II
Podczas uroczystości wprowadzenia na urząd Funkcjonariuszy Stanowych Jego Eminencja Ksiądz Kardynał Franciszek Macharski, nasz Kapelan Stanowy, w obecności Najwyższego Rycerza Carla Andersona, wręczył Rycerzom Kolumba w Polsce Relikwie Bł. Jana Pawła II. Otrzymanie Relikwii I stopnia jest dla nas zaszczytem, ale przede wszystkim jest dla nas zadaniem, by kierować się w swoim życiu wskazaniami Jana Pawła II, zgłębiając Jego nauczanie. Relikwie te w sposób szczególny adorowane były w Krakowie, Mierzynie, Radomiu i aktualnie znajdują się na Śląsku.
Chciałbym podziękować Braciom z tych rad, które ufundowały piękny relikwiarz. Są to Rada nr 14000 z Krakowa, nr 14004 z Radomia, nr 14955 z Częstochowy, nr 14983 z Tych, nr 14989 z Mierzyna, nr 15160 z Rudy Śl., nr 15195 z Opoczna, nr 15249 z Sosnowca oraz nr 15281 ze Skarżyska Kościelnego.
3. Kongres Miłosierdzia
W październiku 2011 roku odbywał się w Krakowie II Międzynarodowy Kongres Miłosierdzia Bożego. Kilka elementów tego Kongresu związanych było z Rycerzami Kolumba. Swoje przesłanie do uczestników Kongresu skierował nasz Najwyższy Rycerz Carl Anderson. On też otrzymał do - tworzonego obecnie w Waszyngtonie - Sanktuarium Błogosławionego Jana Pawła II Relikwie Krwi Naszego Rodaka. W organizację Kongresu zaangażowani byli Rycerze Kolumba, głównie z rad krakowskich. Chciałbym w tym miejscu podziękować wszystkim zaangażowanym Braciom, w szczególności zaś Przemkowi Bednarzowi, Sławkowi Wójtowiczowi oraz Piotrowi Ładosiowi.
4. Dziedzictwo JPII
Jedne i Drugie Relikwie kierują nasze myśli ku Tej Samej Osobie, Osobie Błogosławionego Jana Pawła II. Jesteśmy - mamy zaszczyt być - Jego rodakami. Na nas więc spoczywa obowiązek niesienia światu Jego Przesłania budowania CYWILIZACJI MIŁOŚCI, w szczególności także przyczyniania się do upowszechniania Nowej Ewangelizacji. Przez ten rok zgłębialiśmy Jego naukę wczytując się w wybrane encykliki, adhortacje, listy i inne przesłania, zwłaszcza te, które były kierowane w sposób szczególny do Polaków i do Europejczyków. Zachęcam wszystkich Was, Drodzy Bracia, do zgłębiania tego nauczania. Przy tej okazji chcę również podziękować naszym Kapelanom, którzy są przewodnikami po nauczaniu Naszego Błogosławionego Jana Pawła II. Dziękując, prosimy o więcej.
5. Stopień Patriotyczny
Zgodnie z planem, jaki przedstawiłem na zeszłej konwencji – z początkiem tego Roku Bratniego opracowaliśmy polską wersję ceremoniału Stopnia Patriotycznego. Została ona zatwierdzona przez władze najwyższe Zakonu i uzyskaliśmy zgodę na przeprowadzenie pierwszej inicjacji. 11 listopada Polacy świętują Dzień Niepodległości. Tego dnia po raz pierwszy w historii Polski odbyła się – w roku 2011 - inicjacja na Stopień Patriotyczny. Miało to miejsce w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, w obecności Najwyższego Mistrza Stopnia Patriotycznego Dennisa Stoddarda oraz byłego Najwyższego Mistrza tego Stopnia Josepha Schultza. Znaczenie historyczne tego wydarzenia jest trudne do przecenienia. Jesteśmy bowiem piątą jurysdykcją w Zakonie Rycerzy Kolumba, która posiada to uprawnienie. Stopień Patriotyczny przyjęło wówczas 24 Braci, a razem z inicjacją w dniu 18 lutego 2012 roku w Wąchocku (58 Braci) dzisiaj w szeregach Zakonu w Polsce mamy 91 Braci – Panów Rycerzy.
Pragnę w tym miejscu podziękować Bratu Leszkowi Waksmundzkiemu za włożony trud w opracowanie tekstu inicjacji na Stopień Patriotyczny oraz zespołowi, który obie inicjacje przeprowadził. Teraz przed nami dopracowanie zasad używania stroju honorowego, regaliów Stopnia Patriotycznego oraz powołanie formacji Korpusu Reprezentacyjnego.
6. Zespoły inicjacyjne poszczególnych stopni.
Na dzień dzisiejszy mamy 14 zespołów inicjacyjnych I Stopnia. Kilka następnych przygotowuje się do zatwierdzenia. Są 3 Zespoły Inicjacyjne II Stopnia – w Ludźmierzu, Starachowicach i w Myszyńcu - i trzy kolejne się przygotowują. Funkcjonuje 1 Zespół Inicjacyjny III Stopnia – w Starachowicach - i 1 jest w trakcie przygotowywania się. Jest także Zespół Inicjacyjny Stopnia Patriotycznego.
Zasadą jest, by każda Rada Lokalna posiadała swój Zespół Inicjacyjny I Stopnia, by każdy Rejon miał swój Zespół Inicjacyjny II Stopnia. Na poziomie stopnia trzeciego działanie dwóch lub trzech zespołów inicjacyjnych na obecną chwilę zaspokajałoby potrzeby naszej jurysdykcji.
W tym momencie gorąco zachęcam każdą radę lokalną do stworzenia Zespołu Inicjacyjnego I Stopnia. Dzięki temu będziecie mogli zaoferować każdemu katolickiemu dżentelmenowi przywilej członkostwa w Zakonie.
Ponadto – jak wiecie – Funkcjonariusze Rady Stanowej opracowali ramowe zasady przyjmowania kolejnych stopni w Zakonie. Uczyniono to w celu uporządkowania tego obszaru funkcjonowania, by przyjęcie wyższego stopnia w Zakonie oznaczało potwierdzenie postępów formacyjnych Brata Rycerza oraz jego aktywności. W ramach porządkowania tej sfery działalności poddaliśmy ocenie i drobnym korektom doskonalącym tekst Inicjacji na I Stopień /został on przekazany do zatwierdzenia/. Trwają prace nad korektą tekstu Inicjacji II Stopnia oraz nad tekstem „Wprowadzenie na urząd funkcjonariuszy rad lokalnych”.
Wszystkim Braciom, którzy włączyli się w te prace serdecznie dziękuję. W sposób szczególny dziękuję Bratu Leszkowi Kucharskiemu – Dyrektorowi ds. Ceremoniałów, koordynującemu to zadanie.
7. Strona internetowa
W ostatnim roku powstała także nowa strona internetowa Rady Stanowej, na której można znaleźć aktualne informacje o wydarzeniach w radach lokalnych. Dziękuję wszystkim tym, którzy regularnie przesyłają do administratora strony Piotra Ładosia informacje o aktualnych działaniach podejmowanych przez rady lokalne i jednocześnie zachęcam wszystkich tych, którzy jeszcze tego nie robili. Dzieląc się swoimi sukcesami, możemy się przy okazji sporo od siebie nauczyć. Na stronie internetowej jest również kalendarz z datami inicjacji na poszczególne stopnie, a także inne informacje o bieżących wydarzeniach.

Drodzy Bracia Rycerze
Każda Rada Lokalna to osobna historia, inni Rycerze ją tworzący, inne potrzeby, inne warunki działania. Czasem podejmowane ogromne dzieła duchowe trudno zmierzyć– bo jak obliczyć wartość życia ludzkiego, za które podejmujemy modlitwy? Jaką jednostką policzyć szczęście naszych dzieci, spokój serca naszych chorych czy niepełnosprawnych, którym przynosimy radość? Mając świadomość nieporównywalności tych dzieł spróbuję je przedstawić. Na początku powiem o kontynuowanych działaniach.
Do najciekawszych inicjatyw na rzecz dzieci i młodzieży zaliczyć można utworzenie Świetlicy LEGO w Krakowie. Świetlica działa i rozwija się, będąc dowodem na to, że pomysł był „trafiony”.
Kontynuowane są turnieje szachowe i konkursy tematyczne organizowane przez Rady ze Starachowic, akcja „Rower Kolumba” w Radomiu.
Powinienem w tym miejscu wymienić wszystkie Rady, gdyż każda rada promuje działania na rzecz rodzin, wiedząc, że dobra rodzina jest fundamentem i przyszłością zintegrowanego rozwoju świata. Wiedzą o tym także i nowe rady, organizując spotkania opłatkowe, wspólne grilowanie czy festyny parafialne.
Tradycyjną formą aktywności rycerskiej jest przygotowywanie i rozdawanie paczek dla dzieci i osób potrzebujących, z okazji św. Mikołaja, Świąt Bożego Narodzenia oraz Świąt Wielkanocnych. Tak czynią m.in. Rycerze z Częstochowy, Opoczna, Ostrowca Świętokrzyskiego, Sosnowca, Starachowic i Suchedniowa.
Rycerze Rad z Poznania i Mierzyna nadal udzielają bezpłatnych porad prawnych.
Bracia Rycerze z Ludźmierza, Radomia /Rada 14004/, Starachowic /Rada 14023/ oraz Rzeszowa zorganizowali Bale Charytatywne dedykowane konkretnym dziełom miłosierdzia. Rada nr 14023 była organizatorem Starachowickiego Koncertu Anny Marii Adamiak, a Rada nr 14004 Koncertu Charytatywnego Ryszarda Rynkowskiego w Radomiu. Współorganizatorem imprezy Sacrosong 2011 byli Bracia z Ludźmierza, którzy ufundowali nawet Puchar Rycerzy Kolumba.
Od wielu lat Rycerze różnych rad lokalnych organizują i uczestniczą w pielgrzymkach do lokalnych miejsc kultu. Tradycją już są : pielgrzymka mężczyzn do Matki Bożej w Piekarach, pielgrzymka na Św. Krzyż oraz nocna piesza pielgrzymka mężczyzn do Matki Bożej Pocieszenia w Błotnicy. W minionym roku Bracia z Opoczna - jednej z młodszych rad lokalnych – zorganizowali też I nocną pielgrzymkę mężczyzn do Sanktuarium Jezusa Miłosiernego w Paradyżu.
Do działań stałych, o charakterze ciągłym, zaliczyć można troskę o swoją macierzystą parafię, i to tak w wymiarze duchowym, jak i materialnym. W większości Rad Rycerze uczestniczą w „swoich” rycerskich Mszach Świętych. Rycerze pełnią też warty honorowe przy Grobie Pańskim, organizują Drogi Krzyżowe, Marsze Życia, uczestniczą w obronie życia dzieci nienarodzonych, pomagają w innych dziełach ważnych w danej parafii. Troska nasza ma też wymiar praktyczny. Rycerze remontują zapomniane kapliczki przydrożne / Sławków /, remontują lub wyposażają sale przyparafialne, pomagają w remontach kościołów, budowach świątyń, sprzątaniu, porządkowaniu i wszystkich innych pracach, wszędzie tam, gdzie potrzeba.../ m.in. Tychy, Starachowice, Sławków, Tomaszów Lubelski, Łódź, obie rady w Radomiu/.
Są – zgodnie ze swoją zasadą – „prawym, silnym ramieniem Proboszcza”.
Miniony rok bratni obfitował także w nowe, często bardzo oryginalne, działania.
Bracia ze Skarżyska Kamiennej zawiesili w mieście kilka banerów, przypominających swą treścią o istocie Świąt Bożego Narodzenia, a Bracia z Rady nr 15216 rozdawali w okresie przedświątecznym karty bożonarodzeniowe w jednym z centrów handlowych Radomia.
Wielki Rycerz Rady nr 15281 ze Skarżyska Kościelnego uczestniczył w wyprawie podróżniczej i 13 stycznia 2012 roku zdobył najwyższą górę Afryki – Kilimandżaro, rozwijając na szczycie flagę Rycerzy Kolumba, o czym napisano w marcowym wydaniu Columbii.
Na podkreślenie zasługuje także inicjatywa Braci z Sosnowca, którzy na okres 2 tygodni przyjęli grupę 30 polskich dzieci z Ukrainy, zapewniając im interesujący program pobytu.
Elementy patriotyczne w działalności naszych rad, to także m.in. organizacja Międzynarodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” w Myszyńcu, spotkanie z Kołem Sybiraków Rycerzy z Tomaszowa Lubelskiego, kontynuacja Rajdu Szlakiem Gen. Andersa.
Na poprzedniej Konwencji niektórzy z nas mieli okazję zobaczyć - w trakcie tworzenia - zupełnie wyjątkowe przedsięwzięcie jednego z naszych Braci, Krzysztofa Witkowskiego. Muzeum Monet i Medali Jana Pawła II zostało otwarte 11 sierpnia 2011 roku i cieszy się coraz większą renomą. Jest ono nie tylko wyrazem ogromnej pasji twórcy i właściciela, ale przede wszystkim hołdem złożonym - w tak oryginalny sposób – Naszemu Wielkiemu Rodakowi. Jest także miejscem organizowanych comiesięcznie Dni Papieskich. Gratulujemy Bratu i radujemy się Dobrem, które czyni.
Pragnę powiedzieć o jeszcze jednym. Nasi Bracia nie tylko ofiarowują swój czas, swoją pracę czy swoje talenty na potrzeby bliźnich, ale również bezinteresownie oddają swoją krew potrzebującym.

Drodzy Bracia Rycerze,
Nie sposób jest wymienić wszystkich podjętych i realizowanych dzieł. Wiele z nich, jak np. Kurier diecezjalny, utrzymywanie świetlicy w Kamerunie czy Łuczniki dla Afryki są w trakcie stałej realizacji. Ważnym jest przy tym, że w tym co czynimy dostrzegamy sens i źródło nie tylko naszej radości.
Coraz częściej okazuje się bowiem, że stajemy się potrzebni w swoich społecznościach, czego dowodem jest współuczestniczenie w organizowaniu różnej rangi wydarzeń: od wspomnianego już Międzynarodowego Kongresu Bożego Miłosierdzia, poprzez Kongres Ruchów, Stowarzyszeń i Wspólnot Modlitewnych Archidiecezji Katowickiej /Bracia z Rudy Śląskiej/, XX Tydzień Kultury Chrześcijańskiej w Toruniu, do uroczystości ingresowych Abpa Wacława Depo, Abpa Wiktora Skworca, Bpa Janusza Stepnowskiego czy uroczystości pogrzebowych Bpa Edwarda Materskiego.
Gotowość Braci do służenia swoim czasem i siłami w takich sytuacjach potwierdza, że nasza dewiza „w czym możemy być pomocni naszym Kapłanom” jest przez nas chętnie realizowana.
Teraz zwracam się do Was, Zacni Bracia Rycerze - Delegaci na tę Konwencję:
Zanieście do swoich rad, do Braci Rycerzy serdeczne podziękowania i wyrazy wdzięczności za tak odpowiedzialne traktowanie naszych powinności, za to wszystko, co jako wspólnota rycerska zostało w mijającym roku bratnim dokonane.
Jest to nasz wkład w ogólne Dobro, które tworzą Rycerze Kolumba na całym świecie. Jest to też nasza odpowiedź na oczekiwania ze strony Zakonu Rycerzy Kolumba.

Drodzy Bracia
Na I Konwencji zapowiedziałem kilka zadań na rok bratni 2011/2012.
Po pierwsze:
Podkreśliłem, że Rozwój Rycerzy Kolumba w Polsce musi się odbywać w wymiarze nie tylko ilościowym, ale także jakościowym.
Realizację tego celu podjęliśmy poprzez silne zaangażowanie Księży kapelanów, którzy poprzez swoją systematyczną pracę duszpasterską wspierali nasze działania. Trzeba tu wspomnieć o Katechezach Kapelana regularnie publikowanych na stronie Rady Stanowej czy rozważaniach dotyczących nauczania Jana Pawła II. Cieszy też fakt, że zebrania kapelanów, które odbyły się w ciągu minionego roku, cieszyły się dużą frekwencją i pozwoliły na zacieśnienie współpracy między kapelanami oraz rozpoczęcie prac nad duchowością Rycerzy Kolumba w polskiej rzeczywistości.
Po drugie:
Jako Stan weszliśmy w nowy etap działania Zakonu. Obok pięciu funkcjonariuszy stanowych, zapowiedziałem, że działania Zakonu będą musiały być dodatkowo wspierane przez komitety merytoryczne. Z tego powodu zostały powołane liczne komitety stanowe. Dzięki temu udało nam się skoordynować wiele działań, jak np. peregrynację obrazu Matki Bożej z Guadalupe lub uporządkować kwestie związane z ceremoniałami.
Po trzecie:
Ogłosiłem, że Rada Stanowa Rycerzy Kolumba w Polsce będzie działała przy pomocy powołanej i zarejestrowanej przez Radę Najwyższą Fundacji Polska Rada Stanowa Rycerzy Kolumba/Knights of Columbus z siedzibą w Warszawie. Dzięki temu zdobyliśmy formalno-prawne podstawy naszej działalności. Był to pierwszy dobry i ważny krok w kierunku wyjścia z poprzedniej struktury prawnej w Polsce. Dzisiaj wśród dokumentów konwencyjnych otrzymaliście Drodzy Bracia pierwsze sprawozdanie finansowe Fundacji za rok 2011.
Po czwarte:
Zwracałem uwagę, ze ważne jest, aby wzmocnić istniejące struktury rad lokalnych tak, aby tożsamość rycerska była znana i ceniona. W trakcie
mijającego roku rozpoczęliśmy serię szkoleń w radach, co pozwoliło lepiej zrozumieć zasady rządzące naszym Zakonem i lepiej realizować naszą misję.
Po piąte:
Podjęcie przygotowań do przyjęcia składki per capita na rzecz Rady Stanowej. W ciągu mijającego roku trwały konsultacje i rozmowy z radami lokalnymi w tej sprawie. Kwestia składki per capita była także istotna dla przygotowania budżetu na kolejny rok bratni, który dostaliście w biuletynie. Wczorajsze owocne spotkanie informacyjne nt. budżetu stanowiło podsumowanie całorocznego wysiłku w tej sprawie. Kwestia ta wymagała szczegółowej analizy i roztropności. Podczas dzisiejszej Konwencji będziemy głosowali nad przyjęciem składki per capita, przez co damy wyraz dojrzałości naszej organizacji. Pozwoli to też naszej Radzie Stanowej na jeszcze bardziej aktywną działalność na poziomie ogólnokrajowym.

Zacni Bracia
Jak zapewne widzieliście w ciągu tego roku, zadania zapowiedziane na poprzedniej Konwencji zostały podjęte przez Funkcjonariuszy Stanowych z wielkim zapałem. Zadania te wymagają teraz kontynuacji, aby osiągnąć pełen sukces. Obok tych działań pojawiają się także dodatkowe cele. A więc teraz: co przed nami.
Po pierwsze:
Wraz z rozwojem terytorialnym naszej jurysdykcji istnieje potrzeba powstania nowych regionów, co pozwoli na lepsze służenie radom lokalnym. Ponadto chcielibyśmy rozpocząć praktykę organizowania okresowych spotkań i szkoleń regionalnych. W ten sposób możliwe będzie skonsolidowanie działań w danych rejonach i osiągnięcie jeszcze lepszej współpracy regionalnej.
Po drugie:
Po wprowadzeniu Stopnia Patriotycznego w Polsce, potrzebny jest kolejny krok w tym zakresie. Tak jak już mówiłem – teraz przed nami dopracowanie zasad używania stroju honorowego, a także przygotowanie regaliów Stopnia Patriotycznego oraz powołanie formacji Korpusu Reprezentacyjnego. Mam nadzieję, że z końcem nowego roku bratniego uda się sfinalizować te zamierzenia i za rok podczas Konwencji Stanowej będziemy mogli zobaczyć polskich rycerzy w regaliach Stopnia Patriotycznego.
Po trzecie:
W ramach poprawy komunikacji w naszej jurysdykcji planujemy rozpoczęcie wydawania regularnego biuletynu rady stanowej. Podobnie jak to wygląda w innych jurysdykcjach w Zakonie, będzie to dodatkowa forma komunikacji funkcjonariuszy i dyrektorów stanowych z radami lokalnymi, a także źródło informacji o ważnych wydarzeniach i planowanych akcjach.
Po czwarte:
Zamknięcie ogólnopolskiej akcji Łuczniki dla Afryki. Ilość przekazanych maszyn cieszy, ale też wskazuje na ogrom pracy, którą już wykonano i jaka jest do wykonania. Ciężar finansowy związany z przeglądem maszyn, ich remontem, pakowaniem i transportem pierwszej partii maszyn do Afryki wzięli na siebie Bracia z Rady 14004. Mamy nadzieję, że Siostry Zakonne prowadzące szkołę krawiecką dla dziewcząt w Lusace, w Zambii, otrzymają te maszyny do końca czerwca br. Chcielibyśmy w ciągu najbliższego roku bratniego dokończyć całe dzieło.
Po piąte:
Konieczne jest dokończenie przejścia z poprzedniej do nowej struktury prawnej. Po ustanowieniu Fundacji Polskiej Rady Stanowej w zeszłym roku, jako drugi krok prawny rozpoczęty został proces zakładania fundacji rad lokalnych, które pozwolą radom lokalnym osiągnąć formalno-prawne podstawy swojej działalności. Do chwili obecnej 6 rad lokalnych wystąpiło z wnioskiem i otrzymało Akty fundacyjne. Są to: Rada nr 15117 w Gdańsku, Rady nr 14023 i 15015 w Starachowicach, Rada nr 15142 w Ostrowcu Św., Rada nr 14577 w Skarżysku Kamiennej oraz Rada nr 15219 w Poznaniu. Pierwsze trzy Fundacje Rad Lokalnych zostały już zarejestrowane w KRS przez Sądy Gospodarcze. Spodziewamy się, że po wyborach przeprowadzonych w radach lokalnych w czerwcu br., kolejne rady lokalne wystąpią z wnioskami o powołanie fundacji rad lokalnych. Z polecenia Rady Stanowej, Radca Stanowy bardzo aktywnie pomaga również radom, które działały w formie oddziałów stowarzyszenia, aby się wyrejestrowały z sądu. Proces ten się już rozpoczął i mam nadzieje, że będziemy mogli go ukończyć w przyszłym roku bratnim.
To jak na razie tyle. Zapewniam was jednak, że spraw do rozwiązania jest wiele.
Na sam koniec powiem jeszcze o zadaniu, jakie zostało przed nami postawione, a związane jest z Naszym Rodakiem Błogosławionym Janem Pawłem II i tworzonym przez Rycerzy Kolumba Sanktuarium Jego Imienia w Waszyngtonie. Oczekuje się od Rycerzy w Polsce, że jako Jego rodacy będziemy umieli najlepiej Jego naukę przełożyć na codzienne działanie. Rycerze z całego świata mają nadzieję, że to my pokażemy wszystkim, jak należy odczytywać bogatą spuściznę Naszego Wielkiego Polaka, że sami posiadając WYOBRAŹNIĘ MIŁOSIERDZIA damy dobry przykład innym. Prosił nas o to Najwyższy Rycerz Carl Anderson, liczą też na nas nasi Bracia. Nie możemy zawieść pokładanej w nas nadziei. Jest to dla nas zaszczyt i odpowiedzialność nie tylko wobec Braci Rycerzy, ale także powinność wobec Błogosławionego Jana Pawła II.
Bracia, podejmijmy to zadanie w każdej naszej Radzie lokalnej. Pozwoli nam to wzrastać duchowo i przygotuje nas do wejścia – tak jak chciał Jan Paweł II i obecny Papież – na drogę NOWEJ EWANGELIZACJI.

Drodzy Bracia Rycerze
Kończąc mój raport pragnę zwrócić się do Was z przesłaniem.
Miejsce mężczyzny w Kościele Katolickim w ostatnich kilku dziesięcioleciach uległo zasadniczej zmianie. Wiąże się to z poważnymi zmianami kulturowymi. Dziś – na początku XXI wieku – to właśnie mężczyźni muszą na nowo określić swój udział w Kościele, społeczności lokalnej i rodzinie. Te trzy płaszczyzny, przenikając się wzajemnie, tworzą miejsca dla działań mężczyzn. Rycerskość zawsze oznaczała szlachetność, odwagę, męstwo i działania dla dobra: najpierw własnej rodziny i najbliższej społeczności, aż do działań na rzecz regionu, Ojczyzny czy świata. Dzisiaj także potrzeba rycerzy i ich trudu dla Dobra. Nadal potrzebni są ludzie szlachetni, odważni w czynieniu Dobra, potrafiący bronić słabszych. Dziś jednak nie wojujemy mieczem. Naszą bronią jest różaniec, który każdy Rycerz otrzymuje na początku swej drogi oraz czyny miłosierdzia wobec bliźnich, które okazujemy poprzez działania w radach lokalnych. Taką oto mamy broń, którą mamy walczyć.
Walczyć i zwyciężać.

Vivat Jesus!

• Strona Główna II Konwencji